Over mijn lijk

Over mijn lijk
Over mijn lijk
Over mijn lijk
niets dan goed.

Dit hier is het touw, dit de zoldering,
Hier werd ik gezelfmoord.
Een mooi einde
voor iemand die dikwijls niet wist wat hij wou.
Dit zijn de muren, dit is het beton.
En dit is het raam, daar stond de zon
- meestal een lamp -, hier ligt de vloer
en achter deze deur liggen
ze nog steeds op de loer.

Over mijn lijk
Over mijn lijk
Over mijn lijk wordt gewaakt.

Hier stond de tafel, daar lag de krant -
veel foto's, veel tekst, weinig nieuws
aan deze kant van de macht.
De honger die mij heeft gevoed
bracht geen brood op de plank.
Hier stond een stoel, hier heb ik gezeten
met mijn hoofd in mijn handen,
mijn handen in mijn haar.
En terwijl ik hier zat
lag daar de stad
en ginder de wereld.
En hier, hier, vlak naast het raam
heb ik met mijn blote nagels haar naam
in de muur gekrast
en daar 's nachts van op mijn bed
wel duizend keer naar getast.
Ik heb dat bed gehaat.
En dit is dynamiet
dat ik niet heb gebruikt.
Een immense vrijheid
die nog steeds niet ontluikt.

Over mijn lijk
Over mijn lijk
Over mijn lijk niets dan pijn.

Hier stond een man, knokig en bleek,
die grijnzend langs zijn ogen keek.
Daar lag de pen, hier vloeide de inkt.
Hier werd de waarheid opnieuw verminkt.

Over mijn lijk
Over mijn lijk
Over mijn lijk zijn we het eens. V
oor mij de dood,
voor jullie het graf.

Dit is de zerk,
dit mijn gebeente.
Ik ben er van af.